I hope i’m old before i die

FOMO of FOFU?

Op weg naar het concert van Robbie had ik een goed gesprek, over FOMO, the fear of missing out. Het gevoel dat je van alles mist als je niet meedoet met wat iedereeen doet. Bijvoorbeeld het gevoel dat je van de zomer moet BQQ’en, op terrasjes moet hangen en vooral heel sociaal met veel mensen moet zijn.
Ik heb in zekere mate last van FOMO, ik vind het moeilijk te zien wat anderen allemaal met hun kinderen doen, de dagjes uit, spontane tripjes, vakanties, dingen die ons allemaal niet lukken.
Maar eindconclusie was wel dat ik, en eigenlijk wij als gezin eigenlijk helemaal niet gelukkig worden van al die dingen.

Mijn hoofd ging verder, en naar aanleiding van het concert, de woorden van Robbie, maar ook het feit dat ik toch geweest ben en het een wereld avond was bracht mij tot een andere conclusie: FOMO is niet de grootste beperker van mijn leven. De grootste beperker van mijn leven is mijn hoofd, en vooral de angst dat het misgaat. Vanaf heden betitel ik dat als FOFU: fear of fucking up.

Als ik namelijk iets doe, of iets ondernemen wil is daar altijd die rot angststoornis die alle mogelijke ramp scenario’s in mijn hoofd al voorbij laat gaan voor ik uberhaupt ook maar iets gedaan heb. ‘Wat als’ of ‘stel dat’. Een voorbeeld: na jaren besloot ik eindelijk met mijn kind naar Londen te gaan, alles geregeld en tot in de puntjes gepland, besluit mijn hoofd ’s nachts te gaan dromen over terroristische aanslagen. Hij is fijn.

Het naar het concert gaan veranderde iets, want ondanks dat het niet helemaal oke ging, ik viel immers meerdere keren bijna flauw, heb ik een wereld avond gehad. Even had ik een enorme angst dat ik daarmee de avond verpest had voor diegene met wie ik was, maar kwam er al snel achter dat dat volgens mij allemaal wel mee valt.

FOFU dus.
En toen besloot ik dat het genoeg was. Want ‘later’ komt nooit. Uitstellen van alles betekend dat het nooit gaat gebeuren.
Dus ik stelde voor mijzelf een bucket list op. Dingen die ik echt graag nog wil doen in mijn leven, maar ik niet doe door allerhande dingen. Het zijn soms hele simpele dingen, tot dingen waar ik echt jaren voor moet gaan sparen. Maar ik heb nog een half leven voor mij, en ik moet iets om naartoe te leven.
Ik kwam erachter dat mijn grootste probleem vervoer is. Doordat we geen auto hebben kunnen we niet zo makkelijk iets ondernemen. Openbaarvervoer is een beperkte mogelijkheid voor ons omdat het grootste gedeelte van mijn gezin, inclusief ikzelf, al heel snel al mijn energie kwijt ben na een ritje ov.
Maar overal moet een oplossing voor zijn, dus moet die ook gewoon gevonden worden.
Mijn voornemen is aan het eind van het jaar voor elke maand iets gedaan te hebben wat mij een FOFU gevoel geeft, iets van mijn bucket list.

En daar kan ik best wat hulp bij gebruiken, dus mocht er iets op mijn lijst staan waarvan je denkt: hey, dat kunnen we samen, contact mij alsjeblieft, graag zelfs!

Ik maak later nog een pagina met mijn bucketlist, maar knal hem gewoon ook alvast hieronder, totaal ongeorganiseerd dus gaat het alle kanten op ;-)) :

• Panda’s zien (Ouwehands dierenpark)
• 20k wandeling
• naar het Kinderboekenmuseum
• Esher in het paleis
• Een van Gogh zien
• DE van Gogh zien (Sterrennacht, mijn favoriete schilderij, hangt in het Museum of Modern Art in New York.)
• LEGO Land (klein beginnen met Scheveningen, ooit Denemarken?)
• De Piramide van Austerlitz bezoeken
• Museum Prinsenhof bezoeken (ben er al eens geweest, maar de rest van het gezin niet)
• Nieuwe kerk beklimmen (zwaar FOFU, want hoogtevrees)
• Met Nova naar het strand
• Zonsondergang op het strand meemaken
• Een boek schrijven
• Concentratiekamp bezoeken met mijn kind (uiteindelijk Auschwitz, maar er zijn in NL ook genoeg plekken die ik nog wil zien)
• Een cursus volgen (work in progress, binnenkort meer!)
• Met stokjes leren eten
• Gezinsfotoshoot
• Gezinsfoto’s in klederdracht 🙂
• Waddeneiland bezoeken
• Wadlopen
• Een kamerdebat bijwonen
• Kanoen
• Een casino bezoeken (gaan Ben en ik voor mijn verjaardag doen, als FOFU geen roet in het eten gooit)
• Kinderdijk bezoeken
• Alpaca knuffelen
• Suppen
• Het noorderlicht zien
• Herten spotten in de Amsterdamse waterleiding duinen
• Anne Frankhuis bezoeken
• Een kasteel bezoeken (al dan niet van Disney :-P)
• Rijksmuseum
• Roadtrip in een volkswagenbus
• Wandklimmen (ondanks mijn hoogtevrees ja, dus waarschijnlijk ga ik huilen)
• Pluktuin bezoeken
• Indoor hoogteparcours (zie commentaar ‘wandklimmen’)
• Een creatieve workshop doen
• TV opnames bijwonen
• De ‘walk of wisdom’ lopen
• Met zijn vieren Abbey road oversteken
• Liverpool bezoeken (Titanic museum, Penny lane, need i say more?)
• Bloemen leggen op het Strawberry fields Memorial (kan ik gelijk die sterrennacht meepakken)

Tot zover mijn lijst voor nu. Ik zal vast veel vergeten en hij zal vast aan verandering onderhevig gaan zijn.

Feit is dat ik gewoon elke maand iets gedaan wil hebben, niet perse van deze lijst, maar iets wat ergens een FOFU gevoel geeft.

Januari was dat het concert van Robbie, volgende maand mijn reisje London met mijn meisje. Elke maand 1 bijzondere activiteit, en dat kan dus al zo simpel zijn als een mooie wandeling.
Fuck FOFU, tijd om ook mooie herinneringen te gaan maken.

Wie doet er mee?